به دلیل محدودیت قدرت ادراک انسان از جهان خارج و نیز محدودیت قدرت استدلال جامع و عمیق، وی با عدم حتمیت در رابطه با کفایت اطلاعات و عدم قطعیت در رابطه با جامعیت استنتاجات خود مواجه است. روش‌های تصمیمگیری چند معیاره روش‌هایی در جهت افزایش اطمینان و کاهش عدم قطعیت ناشی از قضاوتهای تصمیمگیرنده و جامعیت اطلاعات هستند. یکی از شاخصهای ...
بیشتر
به دلیل محدودیت قدرت ادراک انسان از جهان خارج و نیز محدودیت قدرت استدلال جامع و عمیق، وی با عدم حتمیت در رابطه با کفایت اطلاعات و عدم قطعیت در رابطه با جامعیت استنتاجات خود مواجه است. روش‌های تصمیمگیری چند معیاره روش‌هایی در جهت افزایش اطمینان و کاهش عدم قطعیت ناشی از قضاوتهای تصمیمگیرنده و جامعیت اطلاعات هستند. یکی از شاخصهای محاسبه شده در ماتریس تصمیم در شرایط عدم اطمینان، شاخص کمترین پشیمانی است. هدف از این مطالعه شناخت گزینههایی با کمترین پشیمانی در انتخاب اعضای هیئت علمی میباشد. به عبارت دیگر با اهمیت دادن به این گزینهها یا شاخصهای انتخابی با کمترین ریسک در جذب هیئت علمی مواجه خواهیم بود. بدین منظور، در قالب یک مطالعه موردی در دانشگاه اصفهان، گزینههای اصلی در گزینش علمی اعضای هیئت علمی دانشگاه ملاک ارزیابی و بررسی قرار گرفت. در انتخاب گزینههای کمترین پشیمانی، 9 شاخص (گزینه) کلیدی در سه گروه آموزشی، پژوهشی و اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفت. امتیازدهی و رتبهبندی گزینهها با استفاده از الگوریتم الکترا[1] انجام شد. نتایج تحلیل بیانگر این مطلب است که گزینههای اخلاق آموزشی، سوابق تحصیلی (اعم از دانشگاه فارغ التحصیلی، دانشآموخته رتبه برتر) و توانایی تدریس، شاخصهایی هستند که کمترین پشیمانی از مدنظر قرار دادن آنها در گزینش علمی افراد بدست میآید. به عبارتی این شاخص‌ها از اطمینان بالایی در مدیریت ریسک برخوردارند و تصمیم‌گیرندگان تاسف کم‌تری نسبت به انتخاب این شاخص‌ها به عنوان شاخصهای اثرگذار خواهند خورد.
