رویکردسیستم نوآوری منطقه‌ای، مفهوم جدیدی است که از دهه 1990 و در پی تکامل رویکردها و نظریه‌های توسعه منطقه‌ای شکل گرفته است و در برگیرنده سیستمی‌است که در آن بنگاه‌ها با بازیگران منطقه‌ای تعامل داشته و در نتیجه روابط درهم تنیده اجتماعی و همجواری فضایی با عناصر منطقه‌ای به یادگیری تعاملی و نوآوری دست می‌یابند و در پی ارتقاء ظرفیت‌های ...
بیشتر
رویکردسیستم نوآوری منطقه‌ای، مفهوم جدیدی است که از دهه 1990 و در پی تکامل رویکردها و نظریه‌های توسعه منطقه‌ای شکل گرفته است و در برگیرنده سیستمی‌است که در آن بنگاه‌ها با بازیگران منطقه‌ای تعامل داشته و در نتیجه روابط درهم تنیده اجتماعی و همجواری فضایی با عناصر منطقه‌ای به یادگیری تعاملی و نوآوری دست می‌یابند و در پی ارتقاء ظرفیت‌های نوآوری بنگاه‌ها، به پویایی توسعه درمناطق یاری می‌رسانند. هدف این مقاله بررسی و تحلیل نقش شبکههای درون منطقه‌ای در ارتقاء ظرفیت‌های نوآوری در منطقه کلان شهری تبریز می‌باشد. روش تحقیق در این مقاله پیمایش بوده و از روش اسنادی و کتابخانه‌ای نیز برای تبیین مبانی نظری و تجربی و از شیوه نمونه‌گیری طبقه‌بندی شده به منظور تعیین حجم نمونه استفاده شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که شدت شبکه بندی درون منطقه‌ای در یادگیری تعاملی و درنتیجه نوآوری بنگاه‌ها در منطقه کلان شهری تبریز نقش مهمی‌ایفا می‌کند و همجواری با شبکه مشتریان و تامین کنندگان بمثابه دو عامل مهم در ارتقاء ظرفیت‌های نوآوری بنگاه‌های منطقه عمل می‌کند درحالیکه محیط نهادی و منابع حمایت کننده دانش مانند: دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی تأثیر چندانی در افزایش نوآوری بنگاه‌ها ندارند.
