محمدحسین کریم؛ سیدمهدی حسینی؛ علی سردارشهرکی
چکیده
چکیده با توجه به اهمیت صنعت بیمارستان، این پژوهش به بررسی کارایی و بهره‌وری در بیمارستان‌های دوازده استان کشور با استفاده از مدل تحلیل فراگیر داده‌ها بر مبنای روش حداقل سازی عوامل تولید (VRS) و شاخص مالم کوئیست طی دوره زمانی 1395-1385 پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که کارایی کلیه بیمارستان‌ها در طول دوره مورد بررسی روند صعودی داشته‌اند ...
بیشتر
چکیده با توجه به اهمیت صنعت بیمارستان، این پژوهش به بررسی کارایی و بهره‌وری در بیمارستان‌های دوازده استان کشور با استفاده از مدل تحلیل فراگیر داده‌ها بر مبنای روش حداقل سازی عوامل تولید (VRS) و شاخص مالم کوئیست طی دوره زمانی 1395-1385 پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که کارایی کلیه بیمارستان‌ها در طول دوره مورد بررسی روند صعودی داشته‌اند و همچنین استان‌های شمالی نسبت به استان‌های جنوبی از کارایی بالاتری برخوردارند. همچنین در سال‌های مورد مطالعه کمترین میزان کارایی فنی مربوط به واحد بیمارستان استان سیستان و بلوچستان بوده است. از طرفی نتایج شاخص مالم‌کوئیست نشان می‌دهد که در دوره مورد بررسی شاخص تغییر بهره‌وری کل برای 12 استان 034/1 می‌باشد و برای کل استان‌های مورد بررسی تغییرات در کارایی مقیاس، تغییرات کارایی مدیریتی و تغییرات بهره‌وری کارایی فنی کاهش‌یافته، اما افزایش بیشتر در تغییرات کارایی تکنولوژیکی توانسته موجبات افزایش در تغییرات بهره‌وری کل عوامل تولید را فراهم نماید. با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می‌شود که به‌منظور افزایش کارایی و بهره‌وری در بیمارستان‌ها اقداماتی مانند بهبود کمّی و کیفی خدمات، افزایش توان جذب منابع مالی، ارزیابی مستمر عملکرد، واگذاری ارائه خدمات به بخش غیردولتی، استفاده بهینه از نیروی انسانی، افزایش اختیارات مدیریتی در بیمارستان‌ها و تخصیص بهینه تخت‌ها در دستور کار قرار گیرد.
صاحبه محمدیان منصور؛ ابوالقاسم گلخندان؛ مجتبی خوانساری؛ داود گلخندان
چکیده
از نظر بسیاری از اقتصاددانان، افزایش شادی در جامعه سبب افزایش سطح بهره‌وری و درنتیجه رشد اقتصادی و رفاه بالاتر خواهد شد. لذا، آنها به‌دنبال یافتن عواملی هستند که باعث افزایش سطح شادی جامعه شود. بر این اساس در مقالۀ حاضر بر آن شدیم تا عوامل اجتماعی ـ اقتصادی مؤثر بر شادی را شناسایی کنیم. به این منظور از متغیرهای درآمد سرانه، نرخ ...
بیشتر
از نظر بسیاری از اقتصاددانان، افزایش شادی در جامعه سبب افزایش سطح بهره‌وری و درنتیجه رشد اقتصادی و رفاه بالاتر خواهد شد. لذا، آنها به‌دنبال یافتن عواملی هستند که باعث افزایش سطح شادی جامعه شود. بر این اساس در مقالۀ حاضر بر آن شدیم تا عوامل اجتماعی ـ اقتصادی مؤثر بر شادی را شناسایی کنیم. به این منظور از متغیرهای درآمد سرانه، نرخ بیکاری، امید به زندگی، متوسط سال‌های تحصیل و محدودیت‌های مذهبی و تخمینزن GLS و اطلاعات مقطعی 61 کشور در سال 2010 استفاده شده است. نتایج حاکی از وجود یک رابطۀ خطی بین درآمد سرانه و شادی است؛ بهگونهای که با افزایش درآمد، شادی نیز افزایش مییابد. نرخ بیکاری اثر کاهنده و متوسط سال‌های تحصیل نیز در سطح معناداری پایینتری نسبت به سایر متغیرهای مدل، اثر مثبت بر شادی دارد. افزایش محدودیت‌های دولت و خصومتهای اجتماعی نیز بهعنوان شاخص‌های اندازهگیری محدودیت‌های مذهبی با شادی کمتری در جوامع همراه شده است.در یک نتیجهگیری کلی حاصل از بررسی عوامل اجتماعی ـ اقتصادی مؤثر بر شادی میتوان گفت کشورهای ثروتمندتر، با نرخ بیکاری و محدودیت‌های مذهبی کمتر و با متوسط عمر و سطح تحصیلات بالاتر، شادتر هستند.
