TY - JOUR ID - 3631 TI - نظریة برنامه‌ریزی وکالتی : معرفی و نقد ، دکتر پرویز اجلالی JO - برنامه ریزی رفاه و توسعه اجتماعی JA - QJSD LA - fa SN - 2345-492X Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 1 IS - 5 SP - 1 EP - 14 KW - برنامه‌ریزی وکالتی KW - نوسازی KW - آبرومند سازی KW - برنامة واحد KW - کثرت گرایی KW - برنامه‌های متکثر KW - مقاصد دلخواه KW - گروههای هم منفعت DO - N2 - برنامه‌ریزی وکالتی اصطلاحی بود که پال دیویدوف[1] برای نخستین بار در مقاله‌ای در مجلة انجمن برنامه‌ریزان آمریکا به کار برد. این نظریه در نیمة دوم دهة شصت شکل گرفت و در دهة هفتاد مورد اقبال و توجه قرار گرفت و در انگلستان و آمریکا با جرح و تعدیل‌هایی به اجرا درآمد. دیویدوف پیشنهاد می‌کند که گروههای مختلف اجتماعی اجازه داشته باشند که طرح‌ها و برنامه‌های رقیب برای توسعة شهر، منطقه یا محله پیشنهاد کنند. این طرح‌ها می‌توانند با هم رقابت کنند و از میان آنها بهترین طرح یا برنامه برای توسعه انتخاب شود. وی مطرح می‌کند که اگر آن طور که نظریة برنامه‌ریزی سنتی ادعا می‌کند، برنامه‌ریزی فرایندی عقلانی و تکنوکراتیک باشد، قاعدتاً همة این برنامه‌ها باید مثل هم باشند. زیرا همگی براساس روش‌شناسی و مبانی نظری واحدی تهیه شده‌اند. اما در جاهایی که این اتفاق افتاده است برنامه‌ها مثل هم نبوده‌اند و همین نکته نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی موضوعی فنی و تکنوکراتیک نیست بلکه با ارزش‌‌ها و اولویت‌های مردم رابطه دارد. با ا پذیرش کثرت‌گرایی در برنامه‌ریزی، واژة وکالتی معنا پیدا می‌کند، زیرا برنامه‌ریز به عنوان یک متخصص نقش وکیل اجتماعات شهری یا روستایی، گروههای شغلی، قومی ونژادی، شهرها، منطقه‌ها، و یا حتی کشورها را برعهده می‌گیرد. نکتة مهم در اینجاست که برنامه‌ریزی که وکیل یک گروه یا اجتماع می‌شود می‌بایست ارزش‌‌ها، منافع و اولویت‌های آن گروه را باور داشته باشد، با آنها همدردی کند، به نفع اهداف آنها تبلیغ کند و در جهت تحقق اهدافشان بکوشد.   [1]. Paul Davidof UR - https://qjsd.atu.ac.ir/article_3631.html L1 - https://qjsd.atu.ac.ir/article_3631_30c781a1d68157f7d17ff2ee173f353f.pdf ER -