میترا عظیمی؛ محمد شیخی
چکیده
چکیده در سال‌های اخیر مشارکت فعال شهرداری‌ها در حوزه توسعه اقتصادی به‌عنوان یکی از ماموریت‌های نوین مدیریت شهری پذیرفته شده است. یکی از مهم‌ترین اقدامات در جهت ارتقای ظرفیت‌های اقتصادی شهرها، بهبود محیط کسب و کار می‌باشد. اهمیت توجه به فضای کسب و کار به حدی است که با شاخص‌های توسعه در یک شهر ارتباط مستقیم برقرار کرده و تحلیل آثار ...
بیشتر
چکیده در سال‌های اخیر مشارکت فعال شهرداری‌ها در حوزه توسعه اقتصادی به‌عنوان یکی از ماموریت‌های نوین مدیریت شهری پذیرفته شده است. یکی از مهم‌ترین اقدامات در جهت ارتقای ظرفیت‌های اقتصادی شهرها، بهبود محیط کسب و کار می‌باشد. اهمیت توجه به فضای کسب و کار به حدی است که با شاخص‌های توسعه در یک شهر ارتباط مستقیم برقرار کرده و تحلیل آثار آن در روند توسعه آتی شهر مورد توجه کارشناسان قرار دارد. در حال حاضر در ایران، سنجش فضای کسب و کار تنها در دو سطح ملی و استانی انجام میشود. اما تمرکز بر سطوح پایین‌تر مانند شهر حائز اهمیت است. زیرا گاه در شهرها، شرایطی حاکم است که پدیده‌های اقتصادی موجود در آنها را با روندهای اقتصادی حاکم بر کشور و استان نمی‌توان تحلیل کرد. با این رویکرد در تحقیق پیش رو، مطالعه فضای کسب و کار در شهر جدید صدرا و نیز اثرات آن بر روند توسعه آتی شهر مدنظر قرار گرفته است. روش انجام این پژوهش، روش پرسشنامه همراه با مصاحبه است. یعنی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری هدفمند، با 54 فعال اقتصادی شهر صدرا مصاحبه شد و به همین تعداد پرسشنامه مشتمل بر 57 سؤال، توزیع و با کمک محققان تکمیل گردید. نتایج بررسی‌ها نشان میدهد، فضای کسب و کار شهر صدرا در وضعیت پایین‌تر از حد متوسط قرار دارد. در این شرایط، بنگاه‌های اقتصادی شهر قادر به عملکرد مطلوب نبوده و بخش خصوصی به سمت اقتصاد زیرزمینی، غیرمولد و غیررسمی سوق پیدا کرده است.
محمد شیخی؛ میترا عظیمی
چکیده
امروزه بسیاری از کارشناسان برنامهریزی و نظریهپردازان علوم منطقهای پذیرفتهاند که علاوه بر روستا و شهر، منطقه شهری نیز به یک فرم جدید اسکان بشر تبدیل شده است. منطقهشهری تفاوت‌های عمده ساختاری و عملکردی با روستا و شهر دارد. این مناطق از توان نهفتهای برخوردارند که بروز آن مشروط به شناخت و تعیین صحیح محدوده منطقه شهری ...
بیشتر
امروزه بسیاری از کارشناسان برنامهریزی و نظریهپردازان علوم منطقهای پذیرفتهاند که علاوه بر روستا و شهر، منطقه شهری نیز به یک فرم جدید اسکان بشر تبدیل شده است. منطقهشهری تفاوت‌های عمده ساختاری و عملکردی با روستا و شهر دارد. این مناطق از توان نهفتهای برخوردارند که بروز آن مشروط به شناخت و تعیین صحیح محدوده منطقه شهری و سپس برنامهریزی و مدیریت متناسب برای آنهاست. بدیهی است به منظور دستیابی به یک برنامهریزی صحیح برای مناطق شهری، میباید ابتدا مرز و محدوده آنها مطابق با موازین علمی‌تعیین شود. در ایران از سال 1374 منطقههای شهری به رسمیت شناخته شدند و تلاشهای گوناگونی جهت دستیابی به تعیین علمی‌مرز و محدوده این مناطق آغاز شد. اما آنچه که در عمل دیده میشود، تعیین این محدودهها اغلب با اتکا بر تقسیمات سیاسی- اداری است. از آنجا که منطقه شهری تهران بزرگترین منطقه شهری در کشور بشمار می‌رود و دارای عملکردهای ملی و فراملی است، انجام هرگونه برنامهریزی و سیاستگذاری برای آن مستلزم تعیین دقیق و علمی‌محدوده‌این منطقه شهری است. در این پژوهش پس از بررسی تمام روش‌های مرسوم، از روش «تحلیل عاملی» به عنوان روشی تکمیلی در راستای تعیین مرز و محدوده منطقه شهری تهران با اتکا بر شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی استفاده شده است. به این ترتیب که 50 شاخص اقتصادی و اجتماعی در سطح شهرستان استخراج و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS، تحلیل عاملی اجرا شد. در نهایت نتایج برآمده از تحلیل عاملی، به نقشه GIS استان تهران لینک داده شد و پس از تهیه لایههای گوناگون، خروجی پژوهش در قالب نقشه بدست آمد. مطالعات این پژوهش نشان میدهد که با استفاده از روش تحلیل عاملی، محدوده منطقه شهری تهران برابر با محدوده کل استان تهران به جز شهرستان‌های فیروزکوه و نظرآباد است.
