نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
برنامه‌ریزی وکالتی اصطلاحی بود که پال دیویدوف[1] برای نخستین بار در مقاله‌ای در مجلة انجمن برنامه‌ریزان آمریکا به کار برد. این نظریه در نیمة دوم دهة شصت شکل گرفت و در دهة هفتاد مورد اقبال و توجه قرار گرفت و در انگلستان و آمریکا با جرح و تعدیل‌هایی به اجرا درآمد. دیویدوف پیشنهاد می‌کند که گروههای مختلف اجتماعی اجازه داشته باشند که طرح‌ها و برنامه‌های رقیب برای توسعة شهر، منطقه یا محله پیشنهاد کنند. این طرح‌ها می‌توانند با هم رقابت کنند و از میان آنها بهترین طرح یا برنامه برای توسعه انتخاب شود. وی مطرح می‌کند که اگر آن طور که نظریة برنامه‌ریزی سنتی ادعا می‌کند، برنامه‌ریزی فرایندی عقلانی و تکنوکراتیک باشد، قاعدتاً همة این برنامه‌ها باید مثل هم باشند. زیرا همگی براساس روش‌شناسی و مبانی نظری واحدی تهیه شده‌اند. اما در جاهایی که این اتفاق افتاده است برنامه‌ها مثل هم نبوده‌اند و همین نکته نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی موضوعی فنی و تکنوکراتیک نیست بلکه با ارزش‌‌ها و اولویت‌های مردم رابطه دارد. با ا پذیرش کثرت‌گرایی در برنامه‌ریزی، واژة وکالتی معنا پیدا می‌کند، زیرا برنامه‌ریز به عنوان یک متخصص نقش وکیل اجتماعات شهری یا روستایی، گروههای شغلی، قومی ونژادی، شهرها، منطقه‌ها، و یا حتی کشورها را برعهده می‌گیرد. نکتة مهم در اینجاست که برنامه‌ریزی که وکیل یک گروه یا اجتماع می‌شود می‌بایست ارزش‌‌ها، منافع و اولویت‌های آن گروه را باور داشته باشد، با آنها همدردی کند، به نفع اهداف آنها تبلیغ کند و در جهت تحقق اهدافشان بکوشد.
[1]. Paul Davidof
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Advocacy Planning Theory: Revisited
چکیده [English]
"Advocacy Planning" as a term was coined by Paul Davidoff in his mid-1960s article in he AIP journal. Being introduced in 1960s, the approach enjoyed vast popularity in 1970s, and its refined version was put into effect in USA and UK then after. The core of Davidoff idea is that different social groups shall be able to suggest alternative development plans for regions, cities, and neighborhoods. These plans may compete with each other so that the best one would be selected. Davidoff argues: if , as it has often being claimed, planning is a rational technocratic process, then all of alternative plans should be the same .But this is not the case .In practice, plans are meaningfully different because planning is primarily a political procedure, reflecting preferences of various social groups.
By acknowledging pluralism in planning, Davidoff believes that planners should act as advocates of urban or rural communities, vocational or ethnic groups, cities, regions etc. He or she should accept values, interests and preferences of the client social group.
Advocacy planning has been criticized seriously. The main criticism is about the contradictory role of a planner: what is his or her main task? Taking care of the community interests, broader group's interests or professional rules or norms which somehow reflect interests of more people. Furthermore, advocacy planners have been accused of diverting communities from more radical forms of social change. Some other criticizes advocacy planners as they rarely are the real representatives of their client communities.
کلیدواژه‌ها [English]
- Mandatory planning
- Renovated
- prestigious building
- Barnamaj unit
- Pluralism
- Plural programs
- Favorite Destinations
- Communities of interest
)