یوسف محمدزاده؛ صمد حکمتی فرید؛ سمیرا عبدالعلی زاد
چکیده
چکیده براساس مطالعات اخیر، از یک‌سو توسعه اجتماعی و سرمایه سلامت، از مهم‌ترین محورهای توسعه و رشد اقتصادی هستند و از سوی دیگر، میزان سلامت افراد بیش از هر عامل دیگری به عوامل محیط اجتماعی ارتباط دارد. طوری‌که سازمان بهداشت جهانی اخیراً بحثی جدی پیرامون عوامل اجتماعی تعیینکننده سلامت را شروع کرده است. لذا در این مطالعه به بررسی ...
بیشتر
چکیده براساس مطالعات اخیر، از یک‌سو توسعه اجتماعی و سرمایه سلامت، از مهم‌ترین محورهای توسعه و رشد اقتصادی هستند و از سوی دیگر، میزان سلامت افراد بیش از هر عامل دیگری به عوامل محیط اجتماعی ارتباط دارد. طوری‌که سازمان بهداشت جهانی اخیراً بحثی جدی پیرامون عوامل اجتماعی تعیینکننده سلامت را شروع کرده است. لذا در این مطالعه به بررسی تأثیر توسعه اجتماعی بر روی سلامت عمومی در ۱۰۱ کشور منتخب جهان از بین کشورهای با درآمد متوسط به بالا طی دوره 1990ـ2010 پرداخته و از نرم‌افزار STATA برای تحلیل دادهها و ارزیابی مدلها استفاده شده است. همچنین برای حصول به نتایج قابل‌اعتماد، در مدلها از هر دو شاخص امید به زندگی و نرخ مرگومیر برای شاخص سلامت عمومی بهره گرفته شده است. نتایج نشان می‌دهد که شاخص توسعه اجتماعی، در تمامی مدلها در سطح اطمینان ۹۹ درصد تأثیر مثبت و معناداری بر روی امید به زندگی و تأثیر منفی و معناداری بر روی نرخ مرگومیر داشته است. در مدل‌های نهایی ضریب توسعه اجتماعی برای امید به زندگی و مرگومیر به‌ترتیب ۱۶/۳ و ۹۵/۲- بوده است. لذا توسعه شاخصهای اجتماعی ازجمله (فعالیت مدنی، باشگاه‌ها و انجمن‌ها، انسجام درون‌گروهی، اعتماد و امنیت بین‌شخصی، برابری جنسیتیو ادغام اقلیت‌ها)، از مهم‌ترین تعیین‌کننده‌های سلامت عمومی محسوب می‌شوند. بررسی تأثیر سایر شاخصهای اقتصادی ـ اجتماعی هم نشان می‌دهد که آموزش، تولید ناخالص داخلی سرانه، نرخ مشارکت نیروی کار و اشتغال، مخارج بهداشتی و برنامههای ایمنسازی، تأثیر مثبتی بر روی سلامت عمومی داشته و نرخ تورم و انتشار گاز دیاکسیدکربن، تأثیری منفی بر روی سلامت عمومی دارند.
