نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی و شناخت ارتباط بین سلامت عمومی با فرسودگی شغلی مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستانهای دولتی و مقایسه با مراکز بهزیستی شهر تهران می‌باشد، که سلامت عمومی از ابعاد کارکرد جسمانی، میزان اضطراب، کارکرد اجتماعی و میزان افسردگی سنجیده شده است. فرسودگی شغلی از ابعاد میزان و شدت تحلیل عاطفی، میزان و شدت مسخ شخصیت و میزان و شدت عدم موفقیت فردی، سنجیده شده است و از تحقیق‌های توصیفی و بخصوص روش تحقیق زمینه‌یابی یا پیمایشی استفاده شده است. بدین ترتیب که با تأکید بر شناسایی روابط بین متغیرهای اصلی فرسودگی شغلی و سلامت عمومی و با اشاره به بررسی وضعیت موجود افرادی که در جامعه آماری قرار دارند، می‌توان به روش تحقیق زمینه‌یابی از نوع روندپژوهی توجه نمود.
از مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستان با روش سرشماری تعداد 87 نفر از تمام مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستان‌ها   مورد سنجش قرار گرفتند و از مددکاران اجتماعی شاغل در مراکز بهزیستی از طریق دو روش نمونه‌گیری خوشه‌ای طبقه‌ای و نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی تعداد 79 نفر مورد گزینش قرار گرفتند که روی هم 166 نفر شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و میلر) و فرسودگی شغلی (مازلاک) جمع‌آوری شد.
یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که بین سلامت عمومی و فرسودگی شغلی مددکاران شاغل در بیمارستان‌ها و مراکز بهزیستی رابطه غیرمستقیمی وجود دارد، بدین معنا که با افزایش میزان فرسودگی شغلی، سلامت عمومی‌کاهش می‌یابد و بالعکس مددکاران اجتماعی شاغل در بیمارستان نسبت به مددکاران اجتماعی شاغل در سازمان بهزیستی از نظر میزان و شدت، فرسودگی شغلی بیشتری را تجربه می‌کنند.
یکی از ابعاد فرسودگی شغلی، میزان موفقیت فردی می‌باشد که مددکاران اجتماعی مورد مطالعه، وضعیت مطلوبی در این زمینه ندارند و اغلب آنان موفقیت فردی پایینی را تجربه می‌کنند.
بُعد دیگر فرسودگی شغلی که نقش مهمی نیز در سلامت عمومی‌دارد، تحلیل عاطفی می‌باشد که مددکاران اجتماعی  مورد مطالعه، در این زمینه تحلیل عاطفی بالایی را تجربه می‌نمایند.
 

کلیدواژه‌ها

• سلامت عمومی
• کارکرد جسمانی
• کارکرد اجتماعی
• اضطراب
• افسردگی و فرسودگی شغلی

عنوان مقاله [English]

A Survey on The Relation Between General Health and Burnout of Social Workers in Public Hospitals and Welfare Centers of Tehran

چکیده [English]

The objective of this study is to analyze the correlation between general health and burnout of social workers who work in the public hospitals of Tehran and to compare it with their counterparts in the welfare centers in the same city. To do so general health is measured according to different factors such as physical functioning, anxiety, social functioning and depression and burnout is analyses in terms of the size and intensity of emotional self-assessment, depersonalization and individual failure.  
Method of research:
This is a descriptive research which has been conducted through a survey, where identifying the main variables, burnout and general health, and subject’s condition are emphasized.
A survey was done on the 87 subjects who were employed in public hospitals and 79 subjects who were employed in the welfare centers and were selected through stratified and cluster sampling. Hence the total number of subjects in this study was 166. The data was gathered based on general health questionnaire (Goldberg and Miller) and burnout (Maslach).
Findings suggest that there is an indirect correlation between general health and burnout. So when burnout increases, general health decreases and vice versa. The research also conveys that the social workers employed in the public hospitals in comparison with their counterparts in welfare centers suffer more from burnout.
In Conclusion we should point out that one of the factors involving burnout is the amount of individual success. Unfortunately all of our subjects do not have a favorable condition and suffer from low individual success. The other factor, which plays an important role in general health, is emotional self- assessment. Our respondents experienced a high degree of that.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• general health
• Physical functioning
• Social functioning
• Anxiety
• Depression and Burnout