نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناس ارشد رشته طراحی شهری، پردیس دانشگاه هنر.
2 استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر (نویسنده مسئول).
چکیده
چکیده
هدف این مقاله، بازشناسی معیارهای رویکرد شهر شاد از خلال تطبیق آن با ابعاد فضای شهری و دستیابی به مدلی برای سنجش میزان شادی در فضاست. روش تحقیق، کیفی-کمی و در بررسی مبانی تحلیل‌شده بوده که ماحصل آن دستیابی به شاخص‌های تحقق کیفیت شادی در فضای شهری است. خیابان چهارباغ عباسی، به دلیل زمینۀ تاریخی آن، به‌عنوان بستری برای بروز رویدادهای مرتبط با شادی، انتخاب‌شده است. حجم جامعۀ آماری برای انجام پرسشگری (مبتنی بر پرسشنامه)، 200 نفر بوده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان می‌دهد که به‌منظور ایجاد فضای شهری شاد از دید کاربران، توأمان باید ابعاد عینی و ذهنی را مدنظر قرار داد تا سطوح متعالی شادی محقق شود. شاخص‌های عینی مؤثر برافزایش شادی، مواردی چون: محدودیت دسترسی وسایل نقلیه، زیبایی، سرزندگی، مطلوبیت فضای سبز و سیما و پاکیزگی و در ابعاد ذهنی شاخص‌هایی چون: احساس غرور، امنیت روزانه و شبانه، خاطره‌انگیزی و احساس صمیمیت را شامل می‌شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Recognition of Effective Factors on Promoting Happiness Quality in Urban Spaces by Using the Principles of a Happy City Approach (Case Study: Isfahan Chahar Bagh-e-Abbasi Street)
نویسندگان [English]
- ali m 1
- Maryam Mohammadi 2
1
2 Assistant Professor of Urban Planning - Faculty of Architecture and Urban Development, University of Art
چکیده [English]
Abstract
The goal of this article is to recognize criteria of the happy city approach through adapting it with urban space dimensions and access a model for measuring happiness rate in urban spaces. The research method is qualitative-quantitative, and in literature review it is based on content analysis. According to the historical position of Chahar Bagh-e-Abbasi Street and considering this issue that the street is also a realm for representation of such events, it was selected as the case. Sample case size for doing questionnaire technique was 200 users. The results show that for creating a happy urban space, both objective and subjective dimensions must be considered. Among this, the objective criteria affected on increasing happiness in street include factors like: creating limitation in accessing vehicles, beauty, vitality, utility of green spaces and townscape, cleanliness, and in subjective dimensions the criteria are: pride feelings, security, memory, night security and friendliness.
Keywords: Happy City Approach, Criteria Making, Happiness Levels, Subjective and Objective Dimensions, Chahar Bagh-e-Abbasi Street
)