نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

تخمین حدود 10% معلولیت از سوی جامعه جهانی، برای کشور ایران که براساس آمار عمومی سال 1385دارای جمعیتی بالغ بر حدود 70 میلیون نفر است می‌تواند بطور تقریب 7 میلیون نفر معلول در انواع مختلف داشته باشد که با توجه به گستردگی و وسعت کشور و مشکلات ناشی از آن مخصوصاً در روستاها به نوعی خدمات توانبخشی بویژه از نوع دانش و روشهای بومی و سنتی روستاها نیازمند می‌باشد.
هدف از این بررسی شناخت بیشتر مسائل و مشکلات معلولین و نیازهای توانبخشی آنان و به ویژه ساخت الگوهای سنتی حل مشکلات معلولین در روستاها می‌باشد.
روش این مطالعه بصورت مقطعی پیمایشی در 23 روستای استان تهران و از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه محقق ساخته از 134 خانواده دارای معلول یا سالمند نیازمند بصورت نمونه گیری غیر تصادفی (Judemental)  که به تعییر کرلنجر[1] نمونه‌گیری  (propositional) است انجام شده است.
از مجموع یافته‌های این بررسی 13 درصد معلولین جسم حسی و 35 درصد حسی حرکتی و 21 درصد معلولین ذهنی و 5/28 درصد چند معلولیتی و 5/2 درصد نیز فاقد بعضی اندامها بوده‌اند.
از جامعه مورد مطالعه26 درصد معلولین در سن کار، ناتوان در اثر معلولیت هستند و بیشتر چند معلولیتی جمعی حرکتی بوده و تنها 20 درصد معلولین کمک کار خانواده بوده‌اند. ضمنا 66 درصد از معلولین مورد مطالعه در سن ازدواج در اثر معلولیت ازدواج نکرده و تنها 30 درصد آنها متاهل بودند.
از جمله نتایج می‌توان به احساس نیاز خانواده‌های روستایی در زمینه پیشگیری از معلولیت‌ها، سوادآموزی، حرفه آموزی، اشتغال اقدامات درمانی و توانبخشی اشاره کرد.
ضمن این که تامین هزینه‌های درمانی و خدمات توانبخشی نیز برای معلولین روستایی به هر نوع ممکن از ضروریات است.
احیاء و توسعه روشهای توانبخشی سنتی از جمله پیشنهادات این تحقیق است.
 

کلیدواژه‌ها

• روستا ـ معلول ـ سالمند ـ توانبخشی سنتی

عنوان مقاله [English]

Traditional Rehabilitation in the Village Case: Disabled & Aged Persons in the Villages of Tehran Province

چکیده [English]

Estimating 10% handicap of global society for Islamic Iran whose population due to public statistic in 2006 was more than 70,000,000, is approximately about seven million different kinds of handicapped persons.  Considering expansion and width of the country and the problems resulting from that mainly in villages, they need rehabilitation services particularly with kinds of rural traditional and endemic knowledge and methods. The aim of this survey is studying issues and problems of handicapped persons, their rehabilitation needs and allocating traditional patterns of solving their problem in villages.
The research was performed as measured sectional in 23 villages and Tehran province through interviewing and filling the materialized questionnaire from 134 families who have handicapped or the aged persons. Kerleinger called such nonrandom sampling as propositional sampling. 
Findings show that as a whole 13% was corporal sensory handicapped, 35% was sensory motor handicapped, 21% mental handicapped, 28.5% polyhandicapped and 2.5% had lack of some organs. In addition, 26% of handicaps in the age of employment are disabled. The most were mass motor poly handicaps and just 20% of handicapped persons worked as helper to their families. Also 66% studied handicapped persons didn't get married at the age of marriage and just 30% of them married.
As a conclusion we should take into account the needs of rural families in several fields: prevention of disability, literacy teaching, vocational training and engagement in therapeutic and rehabilitation measurement. Meanwhile advocating the treatment expenses and rehabilitation services are among crucial needs of handicapped persons in rural areas. As a result revitalization and improvement of traditional rehabilitation methods is suggested.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Village
• handicapped
• the aged
• traditional rehabilitation