غلامرضا لطیفی؛ حمید قره باغی؛ فیروزه حاج علی اکبری؛ رضا شامی
چکیده
چکیده رفاه اجتماعی از جمله مهم ترین مقولات دنیای معاصر است و تدوین و اجرای برنامه‌های رفاهی توسط دولت‌ها و سازمانهای ذیربط از روش‌ها ی مختلفی انجام میشود. گفته میشود اغلب برنامه‌ریزی‌های رفاهی، ذیل برنامه‌ریز‌های کلان کشوری انجام شده و به ندرت خصوصیات منطقه، ناحیه و نیاز‌های نواحی را در نظر می‌گیرد. یکی از روش‌هایی ...
بیشتر
چکیده رفاه اجتماعی از جمله مهم ترین مقولات دنیای معاصر است و تدوین و اجرای برنامه‌های رفاهی توسط دولت‌ها و سازمانهای ذیربط از روش‌ها ی مختلفی انجام میشود. گفته میشود اغلب برنامه‌ریزی‌های رفاهی، ذیل برنامه‌ریز‌های کلان کشوری انجام شده و به ندرت خصوصیات منطقه، ناحیه و نیاز‌های نواحی را در نظر می‌گیرد. یکی از روش‌هایی که در سطح برنامه‌ریزی میان برد کاربرد دارد تکنیک برنامه‌ریزی ناحیه‌ای است. این روش بر خلاف برنامه‌ریزی‌های کلان، به صورت منطقه‌ای و با توجه به ظرفیت‌های بومی و ناحیه‌ای انجام میشود. هدف پژوهش حاضر برسی تاثیر برنامه‌ریزی ناحیه‌ای بر رفاه اجتماعی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را شهروندان شهر زنجان و نمونه آماری آن مشتمل بر 385 شهروند شهر این می‌باشد که از طریق فرمول کوکران برای جامعه نا محدود محاسبه شده است. پس از مطالعه کتابخانه‌ای و بررسی مبانی نظری موضوع، دادههای موردنیاز به شیوه پیمایشی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و تحلیل داد‌ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد برنامه‌ریزی ناحیه‌ای بیشترین تاثیر را بر روی متغیر امنیت اجتماعی و در مراحل بعدی به ترتیب با متغیر‌های ، فراغت، آموزش، سلامت، مسکن، بیمه و جمعیت رابطه معنا داری دارد.
