حمید سپهردوست؛ مهسا باروتی
چکیده
چکیده با معرفی شاخصهای توسعه پایدار توسط سازمان ملل، علاوه بر اهمیت دادن به متغیرهای کمی اقتصادی، به جنبههای کیفی زندگی انسان همچون آموزش و اشتغال، تأکید شد و اینگونه بیان شد که تقویت و تکامل تواناییها، مهارتها و قابلیتهای انسانی، خطر بیکاری را کاهش و درنتیجه وضعیت اقتصادی - اجتماعی به سمت توسعه پایدار حرکت مینماید. ...
بیشتر
چکیده با معرفی شاخصهای توسعه پایدار توسط سازمان ملل، علاوه بر اهمیت دادن به متغیرهای کمی اقتصادی، به جنبههای کیفی زندگی انسان همچون آموزش و اشتغال، تأکید شد و اینگونه بیان شد که تقویت و تکامل تواناییها، مهارتها و قابلیتهای انسانی، خطر بیکاری را کاهش و درنتیجه وضعیت اقتصادی - اجتماعی به سمت توسعه پایدار حرکت مینماید. هدف از این پژوهش، تحلیل وضعیت اشتغال در بخشهای عمده اقتصادی استان لرستان طی سالهای 1390-1380 است. برای این منظور از دادههای مربوط به نتایج طرح آمارگیری نیروی کار سالهای 1380 و 1390 استفاده شد تا با بهکارگیری دو مدل اقتصاد پایه و تغییر سهم، به بررسی علل رشد متناسب یا نامتناسب شاغلان استان لرستان نسبت بهکل و همچنین تشخیص بخشهای دارای مزیت نسبی و قدرت رقابتی استان بپردازیم. نتایج حاصل از پژوهش، نشاندهنده نامتناسب بودن وضعیت رشد شاغلان استان لرستان نسبت به شاغلان کشور در دوره مورد بررسی است، بهطوریکه مدل تحلیل تغییر- سهم، علت این عدم تناسب را تغییرات رقابتی و ساختاری منفی بیان میکند؛ بنابراین لازم است با فعالسازی قابلیتهای منطقهای و پیادهسازی برنامههای توسعهای متناسب با شرایط کسبوکار، حجم قابلتوجهی از تقاضا برای اشتغال در استان فعال شود. در عین حال سیستم آموزش مهارتی و تخصصی طرف عرضه نیروی کار نیز مبتنی بر واقعیتهای طرف تقاضا تنظیم گردد. نتایج حاصل از بکارگیری ضریب نسبت مکانی، بیانگر پایهای بودن بخش کشاورزی و غیرپایهای بودن بخشهای صنعت و خدمات و بنابراین توصیه به حرکت بخش کشاورزی استان در جهت مزیت نسبی کشور است.