توسعه اجتماعی - رفاه اجتماعی -جهانی شدن -تعرضات خانوادگی -رضایت شغلی- مشارکت اجتماعی
مرادعلی منصوری رضی؛ صدیقه امینیان؛ رضا یازرلو؛ علیرضا اسماعیلی
چکیده
نتایج حاصل از تحلیل گفتمان حاکی از آن بود که در گفتمان اشتغالزایی حاکم بر قوانین برنامههای توسعه، دال شناور «اشتغالزایی»، در قالب نشانههایی مرکزی مشتمل بر «تقلیل نرخ بیکاری» در قالب برنامه اول توسعه، «اشاعه و ترویج فرهنگ کار» در قالب برنامه دوم، «ایجاد اشتغال در مناطق کمتر توسعهیافته» در قالب برنامه ...
بیشتر
نتایج حاصل از تحلیل گفتمان حاکی از آن بود که در گفتمان اشتغالزایی حاکم بر قوانین برنامههای توسعه، دال شناور «اشتغالزایی»، در قالب نشانههایی مرکزی مشتمل بر «تقلیل نرخ بیکاری» در قالب برنامه اول توسعه، «اشاعه و ترویج فرهنگ کار» در قالب برنامه دوم، «ایجاد اشتغال در مناطق کمتر توسعهیافته» در قالب برنامه سوم، «رفع موانع اشتغالزایی» در قالب برنامه چهارم، «ایجاد اشتغال پایدار» در قالب برنامه پنجم و در آخر «نگرش کلان و فرابخشی به اشتغالزایی» در قالب برنامه ششم توسعه مسدود گردیده؛ اما در عرصه عمل، مفصلبندی گفتمانهای حاکم بر هر برنامه در حوزه اشتغال، حول نشانههای مرکزی مذکور، متمایز از یکدیگر بوده و نشانههای اصلی متفاوتی، نظام معنایی حاکم بر مفصلبندی گفتمان اشتغالزایی در برنامههای توسعه را شکل دادهاند؛ چرا که هر چند در شش برنامه توسعه کشور، اشتغالزایی سیاستی اصلی و برجسته در حوزه اشتغال و به تبع آن کاهش بیکاری لحاظ گردیده، اما بر مبنای سکوهای نظری و بسترهای هویتی دو جناح غالب (اصولگرا و اصلاحطلب)، از سویی در ادوار مختلف مجلس که نقش تصویبکننده سیاستگذاریها را بر عهده داشتهاند و از سویی در دولتهای مجری قوانین برنامههای توسعه، در قالب راهبردها و سازوکارهایی، اشتغالزایی پیگیری شده و رویکرد به مقوله اشتغال و اشتغالزایی نگرشی مبتنی بر اصول گفتمانیای بوده که بر آن دوره، تفوق و تسلط گفتمانی داشته است
جعفر هزارجریبی؛ بهمن سبحانی
چکیده
چکیده بیکاری جوانان یکی از مسائل مهم و اساسی مبتلابهِ نظام سیاستگذاری اجتماعی در کشور است و یکی از مفاهیم اصلی در بررسی این مسئله مفهوم NEET است که به جوانانی اشاره دارد که درجایی شاغل نبوده و در حال تحصیل یا مهارتآموزی نیستند. پژوهش حاضر با هدف ارائه تعریف مفهوم NEET و زیرگروههای آن و بررسی مؤلفههای زمینهساز آن در ایران به انجام ...
بیشتر
چکیده بیکاری جوانان یکی از مسائل مهم و اساسی مبتلابهِ نظام سیاستگذاری اجتماعی در کشور است و یکی از مفاهیم اصلی در بررسی این مسئله مفهوم NEET است که به جوانانی اشاره دارد که درجایی شاغل نبوده و در حال تحصیل یا مهارتآموزی نیستند. پژوهش حاضر با هدف ارائه تعریف مفهوم NEET و زیرگروههای آن و بررسی مؤلفههای زمینهساز آن در ایران به انجام رسیده است. شیوه انجام تحقیق کیفی بوده و از روش پژوهش اسنادی استفاده شده است که در آن دادهها و اطلاعات مربوط به بازار کار ایران از منابعی چون مرکز آمار ایران؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی و سازمانهای بینالمللی ازجمله سازمان بینالمللی کار مرور و بررسی شدهاند. نتایج تحقیق نشان میدهد نرخ NEET در ایران حدود 23 درصد بوده و این نرخ در زنان حدود 5/2 برابر مردان است و در بین زنان 29-25 ساله بیشتر از سایر گروههای سنی دیده میشود (2/43 درصد). برحسب تحصیلات، افراد 29-25 ساله دارای تحصیلات کارشناسی بیشتر در معرض NEET شدگی قرار دارند. زندگی در مناطق دور از مرکز و یا مهاجرت از روستا به شهر و از شهرهای بزرگ بهکلانشهرها از دیگر مؤلفههای پیشبینی کننده NEET شدن جوانان هستند. علاوه بر این، عامل سیاسی شامل سیاستهای توسعهای دولتها و پیامدهای آنها، سیاستهای جمعیتی و آموزشی نامناسب و عدم اجرای درست طرحهای اشتغال ازجمله وام خوداشتغالی، بنگاههای کوچک و متوسط زودبازده و کارورزی از مؤلفههای ساختاری اصلی هستند که منجر به افزایش نسبت NEET در جمعیت جوان ایران در سالهای اخیر شدهاند.
رسول صادقی؛ محمد شکفته گوهری
چکیده
چکیده بیکاری بطور قابل توجهی فرایندهای جمعیتی نظیر ازدواج، طلاق، باروری، و مهاجرت را تحت تأثیر قرار میدهد. هدف از این مقاله بررسی تجربه بیکاری و پیامدهای آن بر تأخیر در ازدواج مردان جوان شهر تهران با بکارگیری روش تحقیق ترکیبی (دادههای کمی و کیفی) است. در این راستا، مقاله ابتدا با استفاده از تحلیل ثانویه دادههای خرد سرشماری ...
بیشتر
چکیده بیکاری بطور قابل توجهی فرایندهای جمعیتی نظیر ازدواج، طلاق، باروری، و مهاجرت را تحت تأثیر قرار میدهد. هدف از این مقاله بررسی تجربه بیکاری و پیامدهای آن بر تأخیر در ازدواج مردان جوان شهر تهران با بکارگیری روش تحقیق ترکیبی (دادههای کمی و کیفی) است. در این راستا، مقاله ابتدا با استفاده از تحلیل ثانویه دادههای خرد سرشماری 1390 شهر تهران به آزمون تأثیر وضعیت اشتغال و بیکاری بر تأخیر ازدواج پرداخته، سپس با استفاده از روش تحقیق کیفی و مصاحبه عمیق با 27 جوان مجرد بیکار به کندوکاو تجربه زیسته بیکاری جوانان و پیامدهای آن درحوزه تأخیر در ازدواج پرداخته است. نتایج بخش کمی مطالعه نشان داد احتمال تجردماندگی افراد بیکار حدود هشت برابر بیشتر از افراد شاغل است. با کنترل اثر سایر متغیرهای مستقل اثرگذار، بیکاری همچنان تأثیری قوی بر افزایش احتمال تجردماندگی دارد. نتایج بخش کیفی مطالعه بیانگر پنج مقوله محوری نظیر هویت بخشی شغلی، تجمل گرایی/مادیگرایی، رهاشدگی، ناامنی شغلی، و عقلانیت در تصمیمگیری تأخیر ازدواج است. در نتیجهگیری از مقاله میتوان گفت بیکاری و ناامنی شغلی، عدم اطمینان زیادی را نسبت به آینده برای جوانان رقم زده و تصمیم به ازدواج آنان را تا آیندهای نامعلوم به تأخیر میاندازد.
جعفر هزار جریبی؛ پروانه آستین فشان
چکیده
هدف اصلی این مقاله بررسی روند تحولات میانگین سن ازدواج زنان و عوامل اجتماعی-جمعیتی موثر بر آن طی سال های 85-55 در سطح استان ها به تفکیک مناطق شهری و روستایی است. بدین منظور، ابتدا با مطالعه تئوری ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه، چارچوب نظری تحقیق، تدوین و سپس از طریق داده های سرشماری مرکز آمار ایران طی سال های مذکور و نرم افزار spss شاخص ...
بیشتر
هدف اصلی این مقاله بررسی روند تحولات میانگین سن ازدواج زنان و عوامل اجتماعی-جمعیتی موثر بر آن طی سال های 85-55 در سطح استان ها به تفکیک مناطق شهری و روستایی است. بدین منظور، ابتدا با مطالعه تئوری ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه، چارچوب نظری تحقیق، تدوین و سپس از طریق داده های سرشماری مرکز آمار ایران طی سال های مذکور و نرم افزار spss شاخص های مورد نیاز ساخته و وارد معادله رگرسیون چند متغیره شد.